Zeynep 14 aylik

14 ay gectigine inanamiyorum; oyle cok zorluk yasadim, oyle cok korktum ki. Insan cok cabuk unutuyor :)

Yukaridaki foto birkac ay oncesinden. Oyuncak kediyi enseden tutan insan evladini goruyorsunuz :)

Cilek boyle yenir!

Kayisi da aynen bu sekilde parca pincik edilir.

Bizim kitaplar artik hep bu halde! Allahtan hobi odasindaki kutuphaneyi karistiramiyor, orasi yasak kendisine.

Unutmamak icin yazmam gerek:

Baba= baba
dede=dede
anneanne= nennenne
su=buuuuww
Tulli=Tulli (cidden Baby tv'deki sumuklubocek Tulli cizgi film karakteri)
Yapma=yaaba
Merhaba=meraba
Kapi calma= tak tak tak
Saat gorunce=tik tak tik tak
Yemek= mamma

Kesinlikle anneyle ilgili hicbirsey yok! Beni istedigi zaman aglayarak ya da vizildayarak cagirabildigini bildigi icin hitap sekline gerek duymuyor cocugum :)

Sebze pek sevmiyor ama yiyor. Babasi gibi et duskunu! Pirzolayi elinde tutup barbarlar gibi disleriyle cekistirirken fotolari var elimde :) Makarna, pilav pek ilgi alaninda degil, verirsek 2 tane atiyor agzina.

Sabah kahvaltisinda tahil karisimina ve icine koydugum peynir, yumurta, bal, pekmez, findik, ceviz gibi seylere bayiliyor. Kahvaltimiz en rahat ogun! Yogurt seviyor bir de, allahtan hic zorluk cekmiyorum. Ayrani da unutmamak lazim, ayrana asigiz...

Bazen cok yoruluyorum cunku inanilmaz hareketli. Allah gercek dert vermesin amin...

Genelde mutlu bir cocuk, en cok sevindigim bu. Bazi ebeveynler full egitim verip cocuklarini robot gibi yetistiriyorlar, sanirim ben hic onlardan biri olmayacagim. Inanin kalpten soyluyorum, benim icin en onemli sey Zeynosun mutlu bir cocuk olmasi. Ileride cocuklugunu hatirladiginda yuzunde bir tebessum olsun, bana yeter...